De laatste dag

Dag 23: De ceremonie gisteren was indrukwekkend: heel Denpasar was uitgelopen om hier op het strand massaal een offer te brengen aan de goden. Bali is erg hindoeïstisch en overal staan dan ook offers in gevlochten mandjes.  We nemen aan dat deze offers slechts symbolisch bedoeld zijn, en dat iedereen zich daar ook van bewust is, want zodra de wierook uitgewerkt is staan de poezen, honden,  apen, eekhoorns, vogels en ander gedierte klaar om de zojuist gedoneerde offers op te eten. Alles ziet er hier dan ook goed weldoorvoed uit. Dit gebrek aan goddelijk respect komt overigens niet alleen bij dieren voor. Tijdens de ceremonie hadden twee moslim jongetjes de indruk dat ze de jackpot gewonnen hadden. Onder de neus van alle verbouwereerde Balinesen jatten ze de muntjes en biljetten uit de offerbakjes, om met een dikke stapel flappen naar huis te gaan. :)
Bernard en Jane hebben ongetwijfeld schitterende plaatjes gemaakt van het geheel, maar aangezien het notebookje er nu volledig de brui aan heeft gegeven kunnen we ze niet bekijken, noch op het blog zetten. Gelukkig was de May paparazzi iets subtieler dan sommige andere blanken, die letterlijk met hun camera onder de neus van de offerende mensen gingen zitten en door de menigte kropen op zoek naar het beste plaatje. Stel je voor dat je als goed katholiek je hostie gaat halen en er staat een groepje Japanners met camera's te vragen of je dat hapje nog eens over wilt doen :). Josephine en ik hebben besloten de dag maar gewoon te beleven.. Indrukwekkend, maar ook erg heet. Vandaar dat zwembad van gisteren dus!

Dag 24:

Vanavond vliegen we naar huis. He bah. Dan is onze schitterende reis echt ten einde. Wel fijn dat jullie voor de gelegenheid 21 graden hebben aangevraagd voor zondag. Dat geeft ons het gevoel alsof we onze koele, geairconditionde kamer instappen :) We worden om 16 uur hier opgehaald, moeten van 22 tot 24 uur overstappen in Kuala Lumpur, om rond half een 's middags Bali-tijd, of half zeven Nederlandse tijd ( want het is daar net zomertijd, geloof ik), 22 uur na ons vertrek hier, aan te komen op Schiphol. We kijken een beetje op tegen die 24 uur reis ( tot Delft), maar gelukkig wil opa Wim de kinderen, die hopelijk wel wat slaap krijgen in het vliegtuig, een dagje opvangen zodat wij wat kunnen bijslapen voor maandag het werk en schoolritme weer begint!

Tot ziens in Nederland, allemaal! X

Ow ja we arriveren met vlucht Mh16 van Malaysia airlines..

Sanur; een stapje richting Holland

Dag 20 (toch?); rond elf uur hebben we een transfer richting onze laatste bestemming,  een badplaats aan de zuidkust van Bali. Genoeg tijd over om 's ochtends nog even aan het zwembad te liggen. Ruim op tijd staan we klaar voor de chauffeur, en we passen net aan met zijn allen in de auto. Al na tien minuten rijden zien onze kinderen echter allebei groen en geel. De rijstijl van de chauffeur is weliswaar lichtelijk agressiever dan die van Joko, maar het ligt vooral aan de vering van de auto (susuki). We beseffen nu pas wat een geluk we gehad hebben met de oude maar taaie minivan de afgelopen weken.. Stel.je voor dat we dit iedere dag gehad hadden.  Jane weet gelukkig Robins ontbijt dit keer netjes op te vangen, en de chauffeur is vol begrip. En bij de tussenstop bij Lake Bratan en het uitzicht over een ander bergmeer komen we weer een beetje bij. We lunchen bij het tempelcomplex met chips en blikjes drinken ( echt respectvol,  maar later maken we het nog even goed). De kids spelen in de speeltuin weer wat kleur op hun gezichtjes en we kunnen verder. We rijden via Ubud en bezoeken een houtsnijderij. De kids spelen met de kleinkids van de man in de mooie tuin terwijl wij er wat moois uitzoeken. Tegen etenstijd komen we aan in het Segara Village resort. En ja, dit is nog mooier dan het vorige. En schoon!

Dag 21:
Ze hebben hier een zwembad met eromheen een ondiep bad waarin allemaal ligbedden staan.  De kids kunnen hier naar hartelust zwemmen en wij naar hartelust luieren. Fien zwemt goed zonder bandjes, en Robin prima met! Jane tawart (= afdingen) met een man en regelt een boot met glazen bodem die ons naar een snorkelplek brengt. We voeren de vissen, wat erg leuk is:

En snorkelen;

En jane oefent met de onderwatercamera; (beter dan een zak over je hoofd, zullen we maar zeggen :) )

Dag 22; het snorkelen op het koraalrif hier is misschien niet heel geweldig, vanwege de opgespoten stranden, maar we ontdekken dat op slechts een meter diepte allemaal zeegras groeit,  iets wat hele specifieke en voor ons nog onbekende dieren aantrekt. Het snorkelen is dan ook hartstikke leuk, tegen alle verwachtingen in. We liggen in de zee en in het zwembad, en in het andere zwembad en in de zee en, je raadt het al; de zee. Voor het eerst hebben we echt last van de hitte, wel 34 graden en geen wolkje te bekennen. Je wordt er haast een beetje lam van. Maar misschien is dat ook gewoon het gebrek aan activiteiten en schema, en de daarbij horende structuur. Zoals je ook moeier wordt van een dag niks in het weekend dan van een dag werken. Er zijn hier een heleboel Nederlanders en haast iedereen is hier blank. Het is erg toeristisch ( althans in vergelijking met Java, in vergelijking met Frankrijk stelt het nog steeds niets voor) en een groot verschil met Java. Hier op Bali is het schoner, mooier, heb je stranden en koraal, maar op Java zag je Indonesië en leerde je de Indonesische mensen kennen. Dit resort zou zo ongeveer overal kunnen liggen, als het maar tropisch is. De prijzen zijn hier ook weer haast Europees.. Maar ik moet toegeven dat dit voor de kinderen leuker is. Vriendjes en vriendinnetjes uit Nederland, zwembad waar ze geen kwaad kunnen en niemand wil met ze op de foto :)

Maar het voelt echt als een stap dichter bij Holland.. Maar dan een tikkeltje warmer!

Dag 23; Vandaag is er een  ceremonie voor het aankomende  Balinees nieuwjaar. Maar daarover later meer, want ik duik nu het zwembad in met Fien!

permeturan; snorkelland!

Wat een schitterend hotel hebben we hier! Alweer! Met als grote verschil met alle vorigen dat dit resort aan het strand ligt, en dat we met 100 stappen in de oceaan liggen. Onze kamers hebben hemelbedden, een openlucht douche en een overdekte maar openlucht wastafel en wc. Er is ruimte om te rennen voor de kids voor de deur.   Dat maakt het nog meer vakantie.

 We liggen afwisselend in de zee en in het zwembad,  of als we even een gaatje hebben in een zitzak op het strand.  Voor ons hotel ligt een biorif, en er valt van alles te zien. Jane heeft het snorkelen ontdekt en kijkt haar ogen uit. En niet alleen zij snorkelt er op los, Fien doet ook gewoon mee. Bril op, snorkel in, zwemband om en ze kan uren snorkelen.

Wat leuk om dit samen met onze dochter te kunnen delen. Vanochtend, dag 19, hebben Bernard en ik twee duiken gemaakt bij Mengalan eiland. Alleen al de baai waaruit we vertrokken met de boot was geweldig  mooi. Wat een omstandigheden om te duiken; blauwe lucht, groene bergen, vulkanen op de achtergrond,  helderblauwe warme zee, witte stranden, eiland waar de herten op langs lopen, kalme golfjes en 30 meter zicht onderwater.. Mooi koraal, veel vissen, pigmee zeepaardjes ( 5mm groot) , kleurrijke zeeslakken, grote tonijnen; dat waren twee schitterende duiken!

's Middags weer bij het hotel doorgebracht in de zee en het zwembad.  Volgens mij hebben we meer uur in het water doorgebracht dan erboven!
We eten verse tonijn van de grill met  mocktails en milkshake op het strand :)

De sterrenhemel is hier ook een lust voor het oog! Zo helder hebben we het nog nooit gezien. Boven ons doucheje straalt Orion ons tegemoet, zelfs de Orionnevel is met het blote oog duidelijk en gedetailleerd te zien.. En op de foto te zetten.. Kom je ook, Wim? Ze hebben ook mooie vogelspot expedities :)
Morgen vertrekken we om elf uur naar ons laatste hotel; zou Sanur ook zo mooi zijn?

Ps. Meer foto's zal ik later toevoegen!

de oversteek naar bali..

Dag ehh.. 18?
Vandaag verlaten we Java, met een beetje zielenpijn, maar niet voor we een stop maken bij de mooiste sawah terrassen tot nu toe. We vragen aan de eigenaar of we een rondje mogen lopen op de velden, en hij vindt het maar wat grappig, die blanken die foto's komen maken van zijn dagelijks werk. Maar met de Gunung Rawu en de Gunung Ijen op de achtergrond is ons plaatje helemaal compleet.

Bij de oversteek naar Bali hadden we een beetje Teso verwachtingen, ok, het zijn wat grotere eilanden, 100 miljoen mensen op Java en geen idee hoeveel op Bali, dus misschien dat het allemaal wat massaler zal zijn. Maar het is compleet het tegenovergestelde: een klein roestig veerpontje waar misschien 20 auto's op kunnen, wacht ons op. De oversteek is maar een kippenstukje, maar aangezien er onderweg nog wat gerepareerd moet worden en wat gelast, duurt het toch een paar uur.

Over opvallend schone wegen rijden we door het nationale park naar het hotel in Permeturan. Daar nemen we afscheid van onze chauffeur Joko. Hij is van grote waarde geweest voor het succes van onze reis, en Robin en hij zijn echte maatjes geworden. Het klinkt gek, maar we zullen hem best missen! 

kalibaru 2

Dag 17;
Na gisteren een hele dag geluierd te hebben, hebben we vandaag rustig aan de draad  weer opgepakt door een ochtendexcursie te maken naar de plantages. Op weg daar naar toe mochten we een basisschool bezoeken (ja, hier moeten ze op zaterdag ook). Ze hebben ons leren tellen in het Bahasa, we hebben sommen op het bord geschreven en genoten! En onze potloodjes uitgedeeld.

De koffieplantages, nootmuskaat bomen, cacao, klapperbomen, rubberbomen en vanilleplanten waren erg interessant,  maar nog leuker waren de fascinerende beesten die we tegen kwamen. Grote gele spinnen; giant wood spider), kleine torretjes die Bernard gevangen had en die giftig bleken te zijn, kalongs en een heuse slang. Maar 30cm lang, maar toch..

Maar dat is nog niets met wat er in en rond onze cottage dwaalt. Een leguaan, tokehs, gifgroene kikkers, bidsprinkhanen,  vlinders, libelles, een varaan en een grote slang. Doordat het een paar dagen 's middags regent, krijgen de dieren het koud en als het zonnetje dan schijnt, komen ze allemaal opwarmen!   Ik zal proberen zo wat foto's erbij te zetten.

Morgen nemen we de boot naar Bali. Vanavond hebben we Java in stijl afgesloten met een overheerlijke rijsttafel! Enak sekali!!

vulcano sunrise

Dag 14: Bromo-vulkaan.Om 1 uur 's nachts staan we klaar voor een excursie om de zonsopgang boven de Bromo-vulkaan te bekijken, met alle warme kleren die we bij ons hebben in een tasje mee. Het schijnt koud te kunnen worden, op die hoogte in de wind, zelfs tot aan het vriespunt. We rijden twee uur met de bus naar de voet van de bergen ( geen traffic jam, wat heerlijk!) met haarspeldbochten omhoog, en dat in het pikkedonker. Als we aankomen zijn we behoorlijk sufjes. Onze chauffeur rijdt door het verlaten dorpje op zoek naar een Jeep-verhuurmeneer waar nog licht brandt. Uiteindelijk belt hij er maar gewoon een wakker. De Jeep wordt voorgereden en opgewarmd door de zoon, in onze ogen een jaar of 14,  en een prijs wordt afgesproken. Met drie man moet de zijdeur geopend worden ( beetje kapot) en zo ook voor de achterdeur. Vader kijkt nog eens op zijn klok en wijst naar zijn zoon; jij mag deze toeristen even gaan meenemen. We stappen in en met grof geweld krijgt hij de Jeep in de juiste versnelling. Bij het beginpunt stapt onze chauffeur enthousiast uit om met zijn maatjes te gaan praten. Waarschijnlijk om te vertellen dat hij voor het eerst alleen de vulkaan op mag met klanten, of misschien wel om te vertellen dat hij over een paar jaar op mag voor zijn rijbewijs.. :) Dat biedt vertrouwen. We denken even aan onze kindjes, die lekker met Jane liggen te slapen in de hotelkamer, maar voor we ons echt zorgen gaan maken zijn we al bij het uitzichtpunt aangekomen. Een klein stukje klimmen en we komen aan op een winderig topje van een berg onder de sterrenhemel. Een volle maan schijnt ons bij en vaag zien we de omtrekken van de vulkanen in de verte. We zijn er al om half vier 's nachts en een van de eersten ter plaatse, dus we kunnen het mooiste plekje kiezen.

En dan is het wachten geblazen.. Tegen de man die jassen verhuurt zeggen we nog stoer; " nee hoor, wij zijn Hollanders, wij zijn wel wat gewend. Voor ons is dit warm!" Maar nog is het best koud. We trekken alles aan wat we bij ons hebben, en worden super beloond! Wat een schitterende zonsopkomst! Iedere minuut biedt een nieuw scala aan kleuren en maakt het uitzicht nog spectaculairder.. Schitterend

!Na de zonsopkomst rijden we het dal in richting de vulkanen zelf. We beklimmen de Bromo, een nog actieve vulkaan met brede kraterrand, die nog altijd sulfur wolkjes uitblaast en het bijbehorende heerlijke ( rot) luchtje verspreidt! Als je niet bang bent uitgevallen, kan je een heel eind over de kraterrand wandelen, zij het niet dat de lucht niet ijl is en je behoorlijk benauwd wordt van de stinklucht.. Maar het is wel mooi, op het randje van de vulkaan! Living on the edge..

Na een uurtje dalen we weer af en laten we ons terug naar het hotel rijden, waar we om elf uur aankomen en de kids met Jane in het zwembad treffen.. Wij zijn moe, maar voldaan! Lekker aan het zwembad liggen in de zon, is alles wat ons nog rest vandaag. Nou ja, en een lunch bij toko Oen dan!Die lunch bij Toko Oen hebben we omgezet in een vervroegd diner. Samen met onze chauffeur Joko bestudeerden we de Hollandse (!)menukaart en kozen we wat heerlijks uit. Er is nog niet veel veranderd; al sinds 1930 brengen zij gezelligheid bij Toko Oen!

kalibaru

Na een lange reisdag over hobbelwegen en langs vulkanen zijn we aangekomen in Margo Utomo resort in Kalibaru. Niet diegene waar Jane, Irene en opa en oma 21 jaar geleden geweest zijn, maar een nieuw gebouw met uitzicht op de berg en een heerlijk zwembad. Het eerste hotel dat niet in een grote stad ligt. Het lawaai is hier enorm; de snelstromende rivier, de krekels, de tjitjaks, de kolibries, allemaal roepen ze om het hardst. Vandaag (vrijdag, maar ik heb geen idee meer hoeveelste dag het is) doen we helemaal niets.. Bij het zwembad liggen,  en proberen met de gebrekkige wifi dit verhaaltje te plaatsen. Soms is het een beetje een blog aan ons been, dit blog; het kost uren omdat het notebookje traag is of weigert ( alles wordt dus met de telefoon gedaan, piepklein scherm en geen idee of ik spelfouten maak) en de verbinding is haast overal slecht..
Ow ja, Fien zwemt los, ook op haar buik!